کویری

ده کوره ای
              بر کناره یِ رودی خاموش
              با خاطره ای دور
                                    از دردها و شادی ها
             با انبوهِ شکنجِ سایه ها
                                        در امتدادِ خاموشیِ راه ها
             بی امید و حتی یأس
                                     همچون ما!


86/11/23

همیشه ابری...

خمیر می شود، در نگاهم
                         کاغذی که می باید
                                       از شعر و رنج تندیسی باشد
نورِ زردِ چراغ
            زیرِ چتری وقیح
                           خواب آشفته یِ خودکاری کتمان شده است.
اما واژه
          باز
              بارور از عمقِ نگاهت
                                          می بارد.

                                          این دل
                                          این ذهن
                                                    همیشه ابری ست!
نیمه شب 88/10/9