حروف، روی کاغذ نشسته اند
چون واژه هایی که از چشمان تو
می بارند
می گریند
می دانند
مُشتی حرف کاری نمی کنند.
حروف از لابلایِ انگشتانم می لغزند
فَلسی سرد پوشیده اند
اما می رقصند
می دانند مُشتی حرف...
کاغذها کنون بی حرف مانده اند
حرفی نمانده است
وقتی می دانند...
سیاه اند، سیاه اند، سیاه اند.
21 مرداد 90
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر