۱۳۸۸ دی ۱۱, جمعه

همیشه ابری...

خمیر می شود، در نگاهم
                         کاغذی که می باید
                                       از شعر و رنج تندیسی باشد
نورِ زردِ چراغ
            زیرِ چتری وقیح
                           خواب آشفته یِ خودکاری کتمان شده است.
اما واژه
          باز
              بارور از عمقِ نگاهت
                                          می بارد.

                                          این دل
                                          این ذهن
                                                    همیشه ابری ست!
نیمه شب 88/10/9

۴ نظر:

ناشناس گفت...

dokhtarake abo atash
dar ashoftegiye in shabha be enzeva foro miravam
ama
meh az koh ha bar mineshinad
cheragh ha az bamha
va to
ba sobh barmiaii

باران گفت...

تمام این ابرها باید ببارند ...
و روزی می رسد که خواهند بارید ...
آسمان از پس باران تماشایی است ...
.
سلام دوست قدیمی

ناشناس گفت...

salam tiam! khoobi doostam?ozat khoobe?man bad nistam mesle hamisham, faghat tanhatar shodam va deltang, hamin, zendegim hamoone ke bood! faghat ye maghtae balatar daram dars mikhoonam! khoshhal shodam commenteto didam va khooneye jadidet ro, bazam
behet sar mizanam
shadi

ناشناس گفت...

تو از ابر میگویی چون تو نیز میگوید آسمان دل من یکسره ابریست وعزیزی میگوید قاصد روزان ابری کی میرسد باران
وبعد یاد بخیری بر سرش میزند که..وای باران باران شیشه پنجره ام را باران شست
اما دریغ که تا لانه نور رفته اند نه جلوتر کسی از آفتاب خبری دارد؟؟؟؟؟؟؟